Het is lekker weekend! Tijd voor jezelf, voor familie en vrienden. Hoe breng jij je weekend door? Die vraag leggen we vandaag voor aan Vera Staal (20) uit Nieuw-Vennep. Zij werkt als vrijwilligster bij Xenia Hospice in Leiden. “Het heeft mij als persoon tot nu toe heel veel gebracht.”
Vera zit in het derde jaar van haar studie en weet op dit moment nog niet of ze nadat ze haar diploma heeft behaald bij Defensie wil werken of met kinderen. Twee jaar geleden kwam logeerhuis en hospice Xenia op haar pad: “Tijdens mijn stage in de thuiszorg maakte ik het overlijden van een persoon mee. Ik was onder de indruk van hoe de palliatieve zorg wordt gegeven en hoe mensen worden begeleid naar het einde. Een collega wees me op vrijwilligerswerk bij Xenia, waar jonge mensen tot 45 jaar verblijven. Ik heb gesolliciteerd en na het gesprek ben ik aangenomen. Mijn doel is om in elk geval één keer per week een ochtend- of avonddienst mee te helpen.”
“Er zijn in totaal zes bedden. Het logeerbed is voor mensen met bijvoorbeeld een spierziekte, waardoor ze volledig verlamd zijn. Zij verblijven er een week, om de mensen in de thuissituatie te ontlasten. De overige bedden zijn voor mensen die niet meer beter worden. Ze zijn hier voor een week, maar soms ook voor drie maanden. Tot hun overlijden maken we de tijd die hen nog rest zo aangenaam mogelijk. In de ochtend helpen we met opstaan en wassen. In de avond helpen we met het eten en brengen we ze naar bed.”
“Het is een huiselijke setting, waar veel ruimte is voor wat onze gasten willen. Willen ze praten over hun situatie, dan kan dat. Maar vaker merk ik dat ze juist over andere dingen willen praten. Het feit dat ze hier zijn, zegt eigenlijk al dat eerder veel over hun ziekte en sterven is gepraat. Dan maken ze liever een grap of een luchtig praatje over het weer, ook onderling. Toch raken veel verhalen me wel. Als ik iemand was, dan is dat best een intieme handeling. Zo volgt er soms toch een gesprek dat me bij blijft. Zeker als ik een band met diegene heb opgebouwd en er een klik is.”
“Natuurlijk weet ik dat onze gasten niet meer beter worden. Maar ik kan hier goed mee omgaan, dat leren we ook tijdens de opleiding. Wat voor mij telt, is dat ik kan bijdragen aan hun leven. En in dat laatste stukje kom ik dan heel dichtbij. Er heerst hier een andere sfeer dan in bijvoorbeeld een ziekenhuis, waar je nog beter hoopt uit te komen. Als mensen bij Xenia verblijven, hebben sommigen een bepaalde vorm van acceptatie gevonden. Ze vechten er niet langer tegen. Anderen hopen we hierin te helpen tijdens hun tijd bij ons, maar niet iedereen kan dit. Omdat ik zelf ook jong ben, voel ik wel: dit hoort niet. Maar als zij er rust in vinden, dan heb ik dat ook. Het is vooral prettig dat deze jonge mensen niet in een hospice met ouderen terecht komen. Die hebben al een heel leven achter de rug, terwijl zij nog van alles hadden gewild. Ik ben één van de weinige jonge vrijwilligers. Dat geeft andere gesprekken, we hebben het over dezelfde dingen.”
Vera Staal werkt als vrijwilligster bij Xenia Hospice in Leiden
Het is lekker weekend! Tijd voor jezelf, voor familie en vrienden. Hoe breng jij je weekend door? Die vraag leggen we vandaag voor aan Vera Staal (20) uit Nieuw-Vennep. Zij werkt als vrijwilligster bij Xenia Hospice in Leiden. “Het heeft mij als persoon tot nu toe heel veel gebracht.”
Vera zit in het derde jaar van haar studie en weet op dit moment nog niet of ze nadat ze haar diploma heeft behaald bij Defensie wil werken of met kinderen. Twee jaar geleden kwam logeerhuis en hospice Xenia op haar pad: “Tijdens mijn stage in de thuiszorg maakte ik het overlijden van een persoon mee. Ik was onder de indruk van hoe de palliatieve zorg wordt gegeven en hoe mensen worden begeleid naar het einde. Een collega wees me op vrijwilligerswerk bij Xenia, waar jonge mensen tot 45 jaar verblijven. Ik heb gesolliciteerd en na het gesprek ben ik aangenomen. Mijn doel is om in elk geval één keer per week een ochtend- of avonddienst mee te helpen.”
“Er zijn in totaal zes bedden. Het logeerbed is voor mensen met bijvoorbeeld een spierziekte, waardoor ze volledig verlamd zijn. Zij verblijven er een week, om de mensen in de thuissituatie te ontlasten. De overige bedden zijn voor mensen die niet meer beter worden. Ze zijn hier voor een week, maar soms ook voor drie maanden. Tot hun overlijden maken we de tijd die hen nog rest zo aangenaam mogelijk. In de ochtend helpen we met opstaan en wassen. In de avond helpen we met het eten en brengen we ze naar bed.”
“Het is een huiselijke setting, waar veel ruimte is voor wat onze gasten willen. Willen ze praten over hun situatie, dan kan dat. Maar vaker merk ik dat ze juist over andere dingen willen praten. Het feit dat ze hier zijn, zegt eigenlijk al dat eerder veel over hun ziekte en sterven is gepraat. Dan maken ze liever een grap of een luchtig praatje over het weer, ook onderling. Toch raken veel verhalen me wel. Als ik iemand was, dan is dat best een intieme handeling. Zo volgt er soms toch een gesprek dat me bij blijft. Zeker als ik een band met diegene heb opgebouwd en er een klik is.”
“Natuurlijk weet ik dat onze gasten niet meer beter worden. Maar ik kan hier goed mee omgaan, dat leren we ook tijdens de opleiding. Wat voor mij telt, is dat ik kan bijdragen aan hun leven. En in dat laatste stukje kom ik dan heel dichtbij. Er heerst hier een andere sfeer dan in bijvoorbeeld een ziekenhuis, waar je nog beter hoopt uit te komen. Als mensen bij Xenia verblijven, hebben sommigen een bepaalde vorm van acceptatie gevonden. Ze vechten er niet langer tegen. Anderen hopen we hierin te helpen tijdens hun tijd bij ons, maar niet iedereen kan dit. Omdat ik zelf ook jong ben, voel ik wel: dit hoort niet. Maar als zij er rust in vinden, dan heb ik dat ook. Het is vooral prettig dat deze jonge mensen niet in een hospice met ouderen terecht komen. Die hebben al een heel leven achter de rug, terwijl zij nog van alles hadden gewild. Ik ben één van de weinige jonge vrijwilligers. Dat geeft andere gesprekken, we hebben het over dezelfde dingen.”
Lees het complete artikel op https://www.leidschdagblad.nl/cnt/dmf20220225_49425858
Archieven
Categorieën
Recente berichten