We zijn supertrots dat Julian de Kievit ambassadeur van Xenia geworden is! Hieronder vertelt hij zelf over zijn band met Xenia en waarom hij ambassadeur wil zijn.
“Toen ik 10 jaar oud was kreeg ik te horen dat ik een hersentumor had. Ik had DIPG, een zeldzame vorm van hersenstamkanker. De tumor bevond zich op een niet operabele plaats. De prognose was niet goed. Ik zou nog maar een paar maanden te leven hebben. Inmiddels ben ik bijna 10 jaar verder en leef ik nog steeds. Een groot raadsel voor de doctoren. Wel lever ik elk jaar meer in aan beweging en zit ik sinds een jaar of vijf in een rolstoel. Wat ik lastiger vind is dat mijn spraak en mijn gehoor flink achteruitgaan. Toch kan ik me met de hulp van mijn ouders nog aardig redden. Om hen te ontlasten en ook om mezelf een plezier te doen logeer ik een aantal keer per jaar bij Xenia in Leiden.
Hoe ik het bij Xenia vind? Ik vind het fijn om even zonder mijn ouders te zijn. Bij Xenia geniet ik van de vrijheid en heb ík de regie. Meestal ga ik ’s morgens in mijn rolstoel op pad en verken ik de binnenstad van Leiden. Bezoek een musea en hop van terras naar terras om wat te drinken of te eten. Voor het gezamenlijke avondeten in de woonkeuken ben ik dan weer terug. Ik weet dat als ik hulp nodig heb, met douchen bijvoorbeeld, dat er ervaren verpleegkundigen zijn die me goed kunnen helpen. Als ambassadeur van Xenia Leiden zet ik me graag in zodat er nog meer jonge mensen van de zorg van Xenia gebruik kunnen maken!”
Julian de Kievit ambassadeur van Xenia
We zijn supertrots dat Julian de Kievit ambassadeur van Xenia geworden is! Hieronder vertelt hij zelf over zijn band met Xenia en waarom hij ambassadeur wil zijn.
“Toen ik 10 jaar oud was kreeg ik te horen dat ik een hersentumor had. Ik had DIPG, een zeldzame vorm van hersenstamkanker. De tumor bevond zich op een niet operabele plaats. De prognose was niet goed. Ik zou nog maar een paar maanden te leven hebben. Inmiddels ben ik bijna 10 jaar verder en leef ik nog steeds. Een groot raadsel voor de doctoren. Wel lever ik elk jaar meer in aan beweging en zit ik sinds een jaar of vijf in een rolstoel. Wat ik lastiger vind is dat mijn spraak en mijn gehoor flink achteruitgaan. Toch kan ik me met de hulp van mijn ouders nog aardig redden. Om hen te ontlasten en ook om mezelf een plezier te doen logeer ik een aantal keer per jaar bij Xenia in Leiden.
Hoe ik het bij Xenia vind? Ik vind het fijn om even zonder mijn ouders te zijn. Bij Xenia geniet ik van de vrijheid en heb ík de regie. Meestal ga ik ’s morgens in mijn rolstoel op pad en verken ik de binnenstad van Leiden. Bezoek een musea en hop van terras naar terras om wat te drinken of te eten. Voor het gezamenlijke avondeten in de woonkeuken ben ik dan weer terug. Ik weet dat als ik hulp nodig heb, met douchen bijvoorbeeld, dat er ervaren verpleegkundigen zijn die me goed kunnen helpen. Als ambassadeur van Xenia Leiden zet ik me graag in zodat er nog meer jonge mensen van de zorg van Xenia gebruik kunnen maken!”
Archieven
Categorieën
Recente berichten